Bury Tomorrow + 36 Crazyfists (23 november 2018)

Op vrijdagavond 23 november stond een erg gevarieerde metal package op het programma met wat oude klassiekers en opkomende bands. De Effenaar is het toneel van Crystal Lake, Cane Hill, 36 Crazyfists en headliner Bury Tomorrow. Een mooie line up voor een uiteindelijk even mooie avond.

Crystal lake laat de temperatuur meteen stijgen zodra ze van start gaan. Deze Japanse band laat mogelijk de hardste muziek van vanavond zien met hun metalcore/hardcore sound, maar dat lijken de bezoekers niet erg te vinden. Vervolgens staat Cane Hill op het podium. Met hun muziek die een beetje doet denken aan industriele metal a la Rammstein zijn ze vanavond een vreemde eend in de bijt.

36 Crazyfists gaat al wat jaren langer mee dan de overige bands, iets wat ook te zien valt aan de groep oudere fans die zich vooraan bij het podium hebben gemeld. Zodra 36 Crazyfists begint is de muzikale pret niet alleen aanwezig bij de eerste rij, maar over de gehele zaal. De band speelt een ijzersterke en strakke set met vooral materiaal van het nieuwe ‘Lanterns’ en het oude ‘A Snow Capped Romance’, waarmee ze laten zien dat ze er nog steeds toe doen in de scene.

Uiteindelijke komen we uit bij het hoofdprogramma. Deze tour van Bury Tomorrow is vooral gefocust op het nieuwste album ‘Black Flame’. De heren hebben moeite genomen voor wat extra podium aankleding en wat lampjes. De set begint meteen hard van start met het nummer ‘No Less Violent’ van ‘Black Flame’, gevolgd door het welbekende nummer ‘Earthbound’ van het gelijknamige album. De band is ijzersterk en knoerhard, en deze energie houden ze makkelijk vol door de hele set waarbij het publiek daarbij uit hun handen eet. Tegelijkertijd is ook er veel lol op het podium, de band geniet zichtbaar van deze headline tour en ze drukken meerdere keren hun dankbaarheid uit dat dit hun grootste Europese show tot nu toe ooit is.

3 36 Crazy Fists 1 1200x801 Bury Tomorrow + 36 Crazyfists (23 november 2018) 4 Bury Tomorrow 2 1200x770 Bury Tomorrow + 36 Crazyfists (23 november 2018) LVD 0229 1200x801 Bury Tomorrow + 36 Crazyfists (23 november 2018) 4 Bury Tomorrow 5 1200x801 Bury Tomorrow + 36 Crazyfists (23 november 2018)

De volledige review en meer foto’s zijn te zien op de website van Rockmuzine.

In Flames + Walkways + Spoil Engine (23 augustus 2018)

DSC 8402 1200x800 In Flames + Walkways + Spoil Engine (23 augustus 2018)

DSC 8227 1200x1800 In Flames + Walkways + Spoil Engine (23 augustus 2018)

LVD 6930 1200x800 In Flames + Walkways + Spoil Engine (23 augustus 2018)
De Belgische/Nederlandse band ‘Spoil Engine’ krijgt de taak om te openen op de avond, en dat is een taak die ze goed oppakken. Al bij het tweede nummer wordt er op verzoek van de band een wall of death geleverd, een goed teken dat deze band een juiste opener is dus! ‘Spoil Engine’ is al een tijd niet meer in Nederland geweest, maar ze mogen op veel reactie van het publiek rekenen. Zangeres Iris Goessens is goed bij stem en zet met haar simpele maar krachtige vertoning een erg goede performance neer. De rest van de band speelt ook zeker strak, alleen zit de muzikale mix qua gitaren niet helemaal lekker waardoor de muziek zijn definitie een beetje verliest.

Waar de mix bij de eerste band nog een niet optimaal was, is dit issue bij ‘Walkways’ verdwenen. Ook pakt ‘Walkways’ het enthousiasme wat ‘Spoil Engine’ heeft achtergelaten, en tillen ze dit nóg een stapje hoger.
De band is erg energiek op het podium, en kan ondanks zijn modernere sound op veel bewegende hoofden in het publiek rekenen. Zanger Ran Yerushalmi heeft een breed bereik aan vocals, waardoor de muziek voor iedereen wat wils heeft. Ondanks dat de band haar debuutplaat pas 5 jaar geleden heeft uitgebracht, brengen ze een erg volwassen en goede performance.

‘In Flames’ presenteert een uitgekleed podium met een megagrote “In Flames” banner. Alles is recht-toe-recht-aan waardoor alles op de performance van de band neer komt, en deze stelt niet teleur. De band is zoals vanouds strak en de “Swedish” sound staat als een huis. ‘In Flames’ heeft natuurlijk een grote discografie en deze avond hebben ze een mooie variatie aan nummers van de jaren heen gekozen, met voornamelijk nummers van de albums ‘A Sense of Purpose’, ‘Battles’, ‘Sounds of a Playground Fading’ en ‘Clayman’.

Naast de muziek is er ook de typische Zweedse humor van zanger Anders Fridén. Zo werd het publiek geteased met een drumsolo, die er uiteindelijk toch niet kwam omdat “Drum-solos are so the leadsinger can drink, but i don’t drink so no drum-solos”. Vervolgens schreeuwde het publiek om een bass-solo, waarna het publiek getrakteerd werd op een bass-solo van 3 seconden.

Hoewel de set van ‘In Flames’ erg krachtig begon, zwakte deze halverwege misschien een beetje in tijdens de rustige nummers. Echter door de respons van het publiek bleek toch wel dat ‘In Flames’ zeker nog de aandacht had.

Tegen het einde van de set waren er al meerdere mensen die vanuit de zaal om het nummer ‘Deliver Us’ schreeuwden, en deze mensen werden op hun wenken bediend toen de band opeenvolgend ‘Take This Life’ en ‘Deliver Us’ speelden. De respons van het publiek was weer helemaal terug en de set van ‘In Flames’ wordt krachtig en toepasselijk afgesloten met nummer ‘The End’.

DSC 7850 1200x800 In Flames + Walkways + Spoil Engine (23 augustus 2018)

DSC 8052 1200x800 In Flames + Walkways + Spoil Engine (23 augustus 2018)

The Charm The Fury + Amaranthe + Eluveitie (4 november 2017)

Afgelopen weekend was ik flink druk bezig op de zaterdag. Overdag was ik aanwezig bij The Sound of Revolution in het Klokgebouw (met onder andere Sick of It All, Dog Eat Dog en No Turning back), waar ik op de True Spirit stage als stagehand stond (helaas niet om te fotograferen). ‘S avonds ging ik fotograferen in de Effenaar voor The Charm The Fury, Amaranthe en Eluveitie voor Louder Than Words.

Deze zomervakantie heb ik al twee keer eerder The Charm The Fury gefotografeerd, dus ik was al vertrouwd met de band en de muziek. Het licht was niet altijd ideaal, maar de muzikanten zetten een goede show neer en geven veel gelegenheden weg om met mooie plaatje naar huis te kunnen gaan.

Amaranthe is een band die ik een aantal jaar geleden vrij veel heb geluisterd. Ik heb ze één keer eerder kort gezien op Graspop 2016. Persoonlijk vond ik de band live net iets teveel dance/elektronica invloeden gebruiken, en ook het licht was niet altijd even prettig. Maar de “klassiekers” waren fijn om te horen voor mij, en ik vond het leuk om een keer een volledige set mee te maken van deze band.

De afsluiter van de avond was Eluveitie. Ik heb deze band járen geleden al een keer gezien in de 013, en ik ben een liefhebber van veel van hun nummers. Persoonlijk was ik een beetje bang voor het fotograferen aangezien er negen bandleden zijn, maar dit bleek geen probleem op het brede podium van de Effenaar. Het licht voor deze band was daarnaast ook nog eens ideaal, en daardoor heb ik flink genoten van het fotograferen en de muziek.

Het lezen van de review van Louder Than Words kun je hier doen.

Delain – Femme (Female Metal Event 2017)

Mensen die mij kennen weten waarschijnlijk wel dat ik een vrij grote fan van Delain ben. Ze zijn een van de weinige bands waarin al het werk mij aanspreekt (zowel de oudere albums Lucidity en April Rain als de nieuwere albums Moonbathers en The Human Contradiction). Ik heb inmiddels een 20-tal concerten van hun live gezien, en de shows vervelen mij nooit. De interactie met het publiek, de muzikanten die onderling plezier hebben met elkaar, de afstemming van het geluid, en nog veel meer. Het klinkt altijd goed en het blijft leuk om te zien. De laatste show van Delain heb ik in de paradiso gezien, tijdens hun DVD opname.

Helaas had ik nog nooit de mogelijkheid gehad om Delain live te fotograferen, tot afgelopen weekend bij Femme (Female Metal Event 2017) in de Effenaar. Het was even spannend of ik mocht fotograferen of niet, want de regels omtrent perspassen waren erg onduidelijk. Maar uiteindelijk is het toch gelukt.